Een nieuwe bewoner plaatsen is meer dan ‘simpelweg een bed beschikbaar stellen’. Rita kijkt zorgvuldig naar de persoon achter de indicatie. ‘’Wat is iemands karakter, wat voor gedrag vertoont iemand? Is er vooral behoefte aan rust of juist aan veel buiten kunnen zijn?’’ Om tot een goed beeld te komen, heeft Rita nauw contact met casemanagers en huisartsen en bezoekt ze cliënten soms thuis. ‘’Die voorbereiding helpt om iemand op een plek te plaatsen waar hij of zij zich echt thuis voelt. En dat is cruciaal, ook voor de groepsdynamiek op een afdeling.’’

Een belangrijk onderdeel van Rita haar werk is respijtzorg: tijdelijke opvang voor mensen met dementie die thuis wonen en mantelzorg ontvangen. ‘’Mantelzorg kan ontzettend intensief zijn,’’ legt Rita uit. ‘’Via de WMO en WLZ kan de gemeente respijtzorg toekennen om mantelzorgers even te ontlasten. Zij kunnen dan bijvoorbeeld een week op vakantie, terwijl wij de zorg tijdelijk overnemen.’’ Hoewel logeerzorg bij dementie niet direct vanzelfsprekend lijkt, maakt de juiste benadering veel mogelijk. ‘’In de beginfase van dementie kunnen mensen zich vaak nog goed aanpassen aan een nieuwe omgeving. Daarom zorgen we bij respijtzorg voor zoveel mogelijk structuur en herkenning. Dat maakt respijtzorg voor zowel de cliënt als de mantelzorger heel waardevol.’’

Wat voor Rita het werk écht bijzonder maakt, is het persoonlijke contact dat ze heeft. Niet alleen met cliënten, maar ook met hun naasten. ‘’Laatst had ik een intake gepland voor een opname. De partner van deze cliënt kwam om alle informatie door te nemen en de overeenkomsten te ondertekenen. De tijd die ik voor deze afspraak had ingepland was voorbij maar er was nog geen document ondertekend; ik had alleen maar tranen gedroogd. Ik stelde voor om na het weekend bij haar thuis langs te komen voor een kop koffie en het doornemen van de documenten, zodat zij de tijd had om alles te laten bezinken. En zo zat ik de eerstvolgende maandag bij haar thuis aan de koffie, ze had zelfs een cake gebakken. Samen hebben we alles in orde gemaakt en ze voelde dat het goed was. Dit soort momenten zijn goud waard! Samen met familie de juiste keuzes kunnen maken omtrent hun dierbare, is keer op keer KleinGeluk voor mij.’’